Ο όρος «Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος» (ΔΑΦ) χρησιμοποιείται προκειμένου να περιγράψει ένα ευρύ φάσμα νευρο-αναπτυξιακών διαταραχών με κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ελλείμματα σε κοινωνικές-επικοινωνιακές δεξιότητες, τα περιορισμένα ενδιαφέροντα, καθώς και τα επαναληπτικά πρότυπα συμπεριφοράς.
Ο συγκεκριμένος όρος (ΔΑΦ) έρχεται να αντικαταστήσει τον μέχρι πρόσφατα ευρέως χρησιμοποιούμενο όρο των «Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών (ΔΑΔ)», ο οποίος περιέγραφε μια σειρά από συγγενείς διαταραχές όπως η Αυτιστική Διαταραχή, η Διαταραχή Rett, η Παιδική Αποδιοργανωτική Διαταραχή, η Διαταραχή Asperger, και η Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς (Άτυπος Αυτισμός) (American Psychiatric Association, 1996).
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Center of Disease Control (2012), η συχνότητα των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών (ΔΑΔ) στις ΗΠΑ ανέρχεται σε 1 περίπτωση ανά 88 άτομα, ενώ ανάλογα είναι τα δεδομένα που προκύπτουν και από επιδημιολογικές έρευνες στην Αγγλία (π.χ. Baird et al., 2006).
Η χρησιμοποίηση των νέων διαγνωστικών κριτηρίων (DSM-V) αναμένεται να οδηγήσει σε μικρή μόνο μείωση του επιπολασμού της Διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος (Huerta et al., 2012).
Ο αυτισμός εκδηλώνεται συχνότερα στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια σε αναλογία περίπου 4-1 και είναι ανεξάρτητος του κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου, της φυλής και της εθνικότητας των παιδιών (π.χ. YearginAllsopp & Rice, 2003).
Το 20-25% των παιδιών με αυτισμό εμφανίζει παλινδρόμηση δεξιοτήτων περίπου στα 2 έτη (Meilleur & Fombonne, 2009), ενώ ανάλογο είναι το ποσοστό των παιδιών με αυτισμό που παρουσιάζει επιληψία (Canitano, 2007).
Περίπου το 80% των παιδιών με αυτιστική διαταραχή εμφανίζει παράλληλα και κάποια άλλη αναπτυξιακή διαταραχή (π.χ. γνωστική, γλωσσική, μαθησιακή, κινητική), ενώ πολύ πιο σπάνια παρατηρείται συνοσηρότητα με χρωμοσωμικές και γενετικές ανωμαλίες, νευρολογικές διαταραχές και ψυχιατρικές παθήσεις (Levy et al., 2010).
Ο οδηγός είναι διαθέσιμος εδώ!
